W drugiej połowie lat 70. Tadeusz Kantor przygotował dla Galerii Foksal w Warszawie wystawę, która nie została zrealizowana. Projekt zakładał ekspozycję jego „brudnopisów”: notatek, zapisków, różnego rodzaju rysunków etc., które powstawały przy okazji przygotowywania spektakli teatralnych. Miały być one pokazane w formie powiększonych kserokopii. Artysta wyjaśniał, że chodziło o to, aby …nie traktować tych resztek jak jakieś dokumenty/ czy marginesy twórczości, prywatne i komentatorskie/ materiały i przyczynki/ wyeliminować ów aspekt tropienia swych własnych/ działań i gestów/ odebrać tym szpargałom ich „oryginalność”, to co/ stanowi o wartości pamiątki i bibliofilskiego dokumentu/ nie oryginały a zwyczajne kopie –powiększone/ powiększenie zaciera znaczeniowość i podmiotowość,/ przechylając uwagę na stronę walorów formalnych/ te rupiecie stają się abstrakcyjne/ również przez działanie czasu upływającego/i unieważniającego wszystko.
Kantor nigdy nie zrezygnował z realizacji tego projektu. Spakował scenariusz wystawy do teczki, opatrując adnotacją dla potomnych: Jeśli ktoś będzie uważał, że wartoby ją zrealizować, może przez jakieś szczególne uczucie do mojej twórczości wystarczy, aby przejrzał ten materiał… Ekspozycja „brudnopisów” w Galerii Foksal składa się z około 100 wydruków zapisków, notatek etc. wykonanych w dużych powiększeniach. Główny akcent wystawy został położony na bardzo ważne dla Kantora pojęcia: istoty twórczości i dzieła sztuki. W toczonej w latach 60. XX wieku światowej dyskusji na temat tej problematyki, głos polskiego artysty brzmiał niezwykle nowatorsko, a unikalnym było przeniesienie toczonego na gruncie sztuki dyskursu na teren teatru. Kantor był tu bezdyskusyjnym prekursorem.
W dzisiejszych czasach, kiedy sztuka zaanektowała dla swych celów też teatr i film, rezygnując przy tym z definicji samego dzieła sztuki, warto ten aspekt twórczości przypomnieć i wyeksponować. Również dlatego, że zwykle jest on pomijany w pracach poświęconych jego działalności teatralnej, jak i niedostrzegany w pracach badaczy piszących o współczesnej sztuce wizualnej.
